8 redenen waarom daten goed is voor je persoonlijke ontwikkeling

Na anderhalf jaar daten via datingapps, durf ik mezelf zomaar een ervaringsdeskundige te noemen. En ondanks dat het nog geen blijvende liefde heeft opgeleverd, heb ik ongelooflijk veel geleerd van het daten zelf. Wat dan, zul je je afvragen? Ik neem je mee!

Fase 1: Vrijheid! 

Ken je het gevoel nog van voor het eerst op jezelf gaan wonen? Dat ultieme gevoel van vrijheid? Niemand meer die op je vingers kijkt, niemand meer die zegt dat je iets op moet ruimen, niemand meer die zeurt of de muziek wat zachter mag? Precies dat gevoel had ik toen ik na 24 jaar mijn relatie opzegde en weer een leven alleen startte.

De wereld lag open. Ik had wat in te halen, voor mijn gevoel. Ik was nieuwsgierig hoe ik nog ‘in de markt’ zou liggen. Zelfs dat viel niet tegen! Het doornemen van foto’s en profielteksten was bovendien leuk tijdverdrijf. En ik vond er mijn allereerste middelbareschoolvriendje terug, met wie ik tot op de dag van vandaag weer bevriend ben! Hoe grappig is dat?

Met de eerste man waarmee ik afsprak, klikte het vooral fysiek erg goed. We hadden een tijdje stomende teksten naar elkaar geappt en naar de afspraak toegewerkt. Een walhalla na een relatie van 24 jaar, geloof me. Na die eerste nacht wilde ik echter wel even praten over exclusiviteit op dat vlak, waarop hij direct afhaakte. Hij beantwoordde geen berichten meer. Precies, ghosting dus. 

Mijn tweede date bleek nog niet over zijn ex heen te zijn. De derde met wie ik lange tijd over de app contact had, bleek geld van me te willen. Ik leerde echter steeds beter grenzen stellen, dus had hij vette pech. Mijn vierde date bleek getrouwd te zijn. Nu moet je weten dat ik me had voorgenomen om nooit (meer) beschikbaar te zijn voor onbeschikbare mannen! Maar natuurlijk viel ik als een blok voor die laatste... Om deze een paar maanden later met pijn in mijn hart los te laten. Het ideaal van de onbereikbare man.

Na dit eerste bonte gezelschap, vroeg ik mezelf af wat ik aan het doen was. Geliket worden op datingapps kan een enorme boost voor je ego zijn. Ik kwam er echter al snel achter dat mannen toch beduidend minder kieskeurig zijn dan vrouwen daarin. Bovendien, waar had ik al die bevestiging toch voor nodig? En waarom waren onbereikbare mannen zo interessant voor me?

Fase 2: Twijfel

Na wat soul searching werd ik nog kieskeuriger. Die bevestiging kon ik heel goed uit mezelf halen. Dus besloot ik: leuk tijdverdrijf die datingapps, maar vooral geen eigenwaarde ontlenen aan al die likes. En hoe gemakkelijk is het om iemand te idealiseren van wie je toch nooit zijn vieze sokken hoeft op te ruimen, simpelweg omdat hij buiten je bereik ligt? Ook weer ontrafeld!

Dus paste ik mijn profielen aan en ging voor het serieuzere werk. Want natuurlijk was ik klaar voor een nieuwe relatie, ik wist het zeker. Maar naar mate de volgende dates zich aandienden, begon ik me dat toch meer en meer af te vragen. Ik zal je niet vervelen met de talloze kopjes koffie die ik gedronken heb. Zodra zo’n man ook maar aangaf in mij zijn toekomstige vriendin te zien, kreeg ik het namelijk Spaans benauwd. Het idee dat ik me weer moest gaan aanpassen aan andermans leven, daar kreeg ik flink de kriebels van. En niet de juiste kriebels... 

Maar, wat dan? Na nog wat meer gepeins, kwam ik erop uit dat ik op zoek was naar ‘een vriendje’, zoals je dat vroeger had. Onbezorgd. Leuke dingen doen samen, zonder directe toekomstplannen. Geloof me, dat klinkt dus als een droom voor de meeste mannen. Maar dat dat wel met bepaalde verwachtingen komt van mijn kant, dat valt ze dan weer tegen.

Misschien ben ik wel helemaal geen relatiemateriaal, dacht ik toen. Ik heb een leuk leven. Lieve, dierbare mensen om me heen. Een zoon die fantastisch is opgedroogd. Een fijn huisje en leuk werk. Ik kan goed alleen zijn en ben dus happy met en heel dankbaar voor mijn nieuwe leven. Misschien ben ik gewoon wel geen relatiemateriaal. Of er nog niet aan toe.

Ik besloot me weer een tijdje te focussen op mezelf in plaats van op anderen. En ineens werd het helder. Ik sta open voor ontmoetingen met mensen die iets toevoegen aan mijn leuke leven. Of dat nu om inspiratie, humor, liefde, vriendschap of seks gaat. That’s it!

Fase 3: Verliefd en… verlaten

En natuurlijk, zodra ik de ‘vaste vorm’ losliet, kwam er iemand op mijn pad! Ik had besloten me toch maar weer eens een maandje op een datingapp te abonneren. Toen mijn abonnement bijna was afgelopen, ontmoette ik hem. Voor het eerst kreeg ik het niet benauwd als iemand iets liefs tegen me zei. Voor het eerst durfde ik kwetsbaar te zijn. Het voelde als thuiskomen.

We houden van dezelfde muziek, dus kwam er al snel een gezamenlijke playlist. We houden allebei van schrijven, dus gingen er verhalen over en weer via de mail. Door de nog jonge kinderen aan zijn kant, het feit dat hij niet om de hoek woont en we nog in een lockdown zaten ook, waren onze live dates beperkt. Dat betekende ook dat als we samen waren, we gelijk meerdere dagen samen waren. Het voelde als ‘vadertje en moedertje’ spelen. Een beetje benauwend, af en toe. Maar daar viel over te praten en dat mocht de pret niet drukken.

We overstelpten elkaar met liefde, aandacht en cadeautjes. Rozen werden aangerukt, bonbons samen verslonden. De meest prachtige, poëtische liefdesverklaringen gingen over en weer. Ruim twee maanden gingen we voluit. Hij kwam net uit een lange relatie. Het ging te hard. In plaats van erover te spreken, besloot hij zich tot mijn grote verdriet terug te trekken. Een week lang huilde ik de ogen uit mijn hoofd. Daarna herpakte ik me en ben mijn zinnen gaan verzetten. 

Fase 4: Weer daten

Het vinden van liefde is niet alleen een kwestie van het tegenkomen van de juiste persoon, maar ook van de juiste omstandigheden. Maar nu ik voor het eerst weer iets van toekomstperspectief gezien heb met iemand, weet ik het zeker: ik ben wel relatiemateriaal! Voor de juiste persoon.

Natuurlijk ben ik teleurgesteld dat die laatste relatie niet is uitgepakt zoals ik graag had gezien. Maar dat er voor iedereen maar één ware bestaat, daar geloof ik allang niet meer in. Ben ik dan pessimistisch geworden op het gebied van liefde? Allesbehalve! 

Het is doodeng, maar ook prachtig om je voor iemand weer kwetsbaar op te stellen. Het is superspannend iemand te leren kennen terwijl je allebei al een leven achter de rug hebt. En het is heerlijk om weer kriebels in je buik te hebben. Dus sta ik nog steeds open voor ontmoetingen.

Lessons learned

Wat heeft anderhalf jaar daten mij dan geleerd? Het heeft mij geweldige inzichten gegeven! Voor sommigen van jullie misschien no-brainers, voor anderen wellicht eye-openers. Hoe dan ook, ik deel ze graag met je:

1. Haal bevestiging uit jezelf en niet uit likes (of geen likes) van anderen.
2. Wees alleen beschikbaar voor mensen die ook beschikbaar zijn voor jou, anders doe je jezelf te kort.
3. Ga niet over je eigen grenzen heen om bij iemand in de smaak te vallen. Blijf bij je eigen normen en waarden.
4. Spreek je uit als iemand iets doet of zegt wat jij niet leuk vindt.
5. Wees eerlijk. Verbreek niet zomaar het contact, maar vertel iemand op zijn minst waarom hij of zij jou niet aanspreekt. Dat kan namelijk ook tactvol.
6. Vraag je even serieus af waarom je je rot voelt als je wordt afgewezen door iemand. Is het je ego dat spreekt of was het nu echt zo’n leuke man of vrouw...?
7. Laat eerst alle seizoenen een keer voorbijgaan voordat je weer aan iets serieus begint met iemand.
8. Vertrouw en verspreid de liefde! Wees alert, maar durf altijd uit te gaan van vertrouwen. 

Mirjam Schram

Brand writer Kwissle