Online daten: weg met de afvinklijstjes!

De wondere wereld van het online daten… Een  wereld van dooddoeners, vooroordelen, filteren, keuzestress en heel veel twijfel.

Mijn ervaring met online daten dateert uit het begin van deze eeuw, toen de smartphone nog niet bestond en we nog niet wisten dat we jaren later potentiële dates naar links of rechts konden gaan swipen. Het was de tijd van ISDN, van inbellen met je modem. In die tijd heb ik via Love@Lycos de vrouw gevonden waarmee ik getrouwd ben en twee mooie kinderen heb mogen krijgen.

Helaas heeft mijn huwelijk geen stand gehouden; zo’n drie jaar geleden ben ik gescheiden en heb ik me opnieuw verdiept in de wondere wereld van het online daten. Al snel merkte ik dat er in 20 jaar een hoop veranderd is. Het aanbod aan datingsites en -apps is enorm. 

Waar ik 20 jaar geleden nog fronsende wenkbrauwen kreeg te zien als ik vertelde iemand via internet te hebben ontmoet, is het vandaag de dag de normaalste zaak van de wereld. Zeker na het afgelopen coronajaar lijkt het of iedere vrijgezel van Nederland zijn of haar heil heeft gezocht op de verschillende online datingplatformen.

Ook de manier van daten is de afgelopen jaren heel erg veranderd… 20 jaar geleden waren digitale foto’s nog schaars en de kwaliteit niet altijd even goed. Opvallen deed je met een leuke spontane tekst, niet met een overvloed van foto’s waar één of ander leuk bedoelde filter overheen gehaald is.

Het aanbod lijkt zo groot, dat speeddaten de standaard is geworden in plaats van de moeite nemen om elkaar echt te leren kennen. Want zeg nu eerlijk: hoeveel Tinder-profielen bekijk je echt helemaal? Vaak wordt bij de aanblik van de eerst foto al bepaald of we naar links of rechts swipen… 

En mocht het al tot een match komen, dan lijkt het er af en toe op dat zo snel mogelijk het standaard wensenlijstje “Waar moet mijn date aan voldoen?” moet worden afgevinkt: “Hoe lang ben je?”, “Heb je kinderen?”, “Rook je?”, “Hoelang ben je al single?”,“Wat zijn je hobby’s?”, “Van welke muziek hou je?”, om vervolgens na twee vinkjes en drie kruisjes door te swipen naar de volgende potentiële levenspartner.

Maar hoe ging dat vroeger dan? In de tijd dat het aanbod vrijgezelle mannen en vrouwen op internet nog beperkt was en je niet kon afgaan op een foto, simpelweg omdat het aantal pixels te beperkt was om echt een duidelijk beeld te krijgen?

In die tijd kon je nog niet selecteren op haarkleur, lichaamsbouw en versieringen of (slechte) gewoontes. In de tijd dat swipen nog niet kon, was je afhankelijk van je muisklik. Op zoek naar een klik. Een klik in het gesprek. 

Geïnteresseerd zijn in de ander, iemand niet afrekenen op de verschillen tussen elkaar, maar juist nieuwsgierig zijn naar die verschillen! Een andere muzieksmaak? Leuk! Naar welke bandjes zou ik moeten luisteren volgens jou? Welke film zou ik volgens jou moeten kijken? Wat vind jij nu leuk om te doen en kan je uitleggen waarom dat zo leuk is? Waar word jij nu blij van? Welke dromen heb je nog?

Allemaal vragen waar je vooraf niet het gewenste antwoord op hebt klaar liggen. Vragen en antwoorden die uitnodigen om met elkaar in gesprek te gaan, elkaar beter te leren kennen en om iets te vinden waar je niet naar op zoek was!

Zullen we met elkaar afspreken dat we onze afvinklijstjes vergeten? Dat we niet meer gaan zoeken, maar proberen te vinden? En tja, dat zal de kans op het tegenkomen van de ware liefde misschien niet vergroten, maar het kan je wel veel nieuw inzichten en mooie verhalen geven! Alleen dat al maakt online daten meer dan de moeite waard!

Arno Walop